Hangi cahilliktir ki cinayeti haklı çıkarsın ? Hangi cahilliktir ki molotof kokteylini otobüse atıp genç kardeşimizi ölüme sürüklesin ? Hangi cahilliktir ki terör örgütünü kınamasın ? Hangi cahilliktir ki iş yok aş yok diye devletten yardım alsın serbest meslek yaparak vergi vermesin ve devletin imkanlarından faydalansın, sonrada dönüp hastahanelere karakollara okullara taş atsın zarar versin ? Hangi cahilliktir ki eğitim yok okul yok devlet yatırım yapmıyor deyip asfalt makinalarını iş makinalarını yaksın ? Hangi cahildir ki bebek katilini savunacak kadar gözü kör olsun ? Ne olursa olsun sizin aklınız alıyor mu bu devirde bu kadar cahilliğin olabileceğine ? O yüzden kimse masal anlatıp da kendini kandırmasın...Cahillikti yatırımdı diye söyleşileriniz yürüttükleri psikolojik harekat sonucu insan hakları demokrasi diye acıtasyonlarının sonucudur... O yüzden herkes sesini alçaltmasın yükseltsin !
21 Ekim 2009
Yılmaz ÖZDİL
Hadi gelin MR’ınızı çekeyim...
Kimmiş bu gelen teröristler?
“Barış” grubu.
Sen kimsin bu durumda?
“Savaş” grubu.
“Demokrasi, özgürlük, barış, empati, uzlaşı, kültür, hoşgörü, etik,
insan hakları” gibi saygın kavramları, seni susturmak için, sana karşı kullanıyorlar.
“Kara propaganda”
dır bu.
Terörün silahsız olanı.
Cephanesi, hile, iftira, entrika, fitne, nifak, dedikodu ve rivayettir... Maske takar. Yalanı, gerçek gibi anlatır. Ajanı, aydın diye ambalajlar. Yorum üfler, manşet pompalar. Biat edeni yüceltir, itaat edeni alkışlar. Varolmayanı, varmış gibi gösterir. Saptırır... “Bu açılımın içinde ne var?” diye sor mesela... “Analar ağlasın mı istiyorsun?” diye kontra sorar. Dağa çıkan sendin çünkü! Hayatında kırmızı ışıkta bile geçmediğin halde, anaları ağlatan sanki senmişsin gibi suçlanırsın, utanırsın, susarsın.
At izi, it izine karışır böylece.
Ve, muhtemelen...
Endişelisin bu yüzden.
Moralin bozuk.
Mutsuzsun.
Böbreğinde taş varmış gibi, kıvranıyor beynindeki düşünceler... Aklın karışık, zihnin bulanık, vicdanın sancılı... Devlete inancın sarsıldı. Güvenini kaybettin.
Geçenlerde, o arkadaş ortamında, öyle düşünmediğin halde, öyle düşünüyormuş gibi yaptın, hâlâ için içini yiyor. Irkçı filan diye yaftalanmaktan korktuğun için, fikirlerini özgürce ifade edemiyorsun. Kendini yalnız hissediyorsun, “Bi tek ben aksini düşünüyorum herhalde” diyorsun. Son zamanlarda sık sık “Acaba ben mi yanlış düşünüyorum” duygusuna kapılıyorsun. Ramak kaldı... Sürüye katılmak üzeresin.
Çünkü... Bir türlü açamadıkları açılımın önünde tek engel var.
Sana PKK’lıların teslim olduğunu söylüyorlar ama, aslında senin tıpış tıpış teslim olmanı bekliyorlar.
Alıntıdır.